Zwangerschapsbraken

Publish

Advice

$hippoKoptekst

Bij ernstig zwangerschapsbraken dat medicamenteus behandeld moet worden gaat op basis van ervaring de voorkeur uit naar meclozine met als tweede keus metoclopramide.

Treatment plan

  1. Bespreek niet-medicamenteus beleid

    • Voedingsadviezen over o.a. etenswaren die wel worden verdragen, frequente kleine maaltijden en inname van voldoende vocht (geen alcohol).
    • Leefregels zoals rechtopzittende houding bij voedselinname, vermijden van etensgeuren, frisse omgeving en voldoende rust.
    • Zelfzorgmiddel: gembercapsules.

    Overweeg alleen bij ernstige klachten een medicamenteuze behandeling.

    Let op

    De let-op-informatie ontbreekt nog in de gegenereerde content-objecten.

    Toelichting

    Er is geen onderzoek gedaan naar het nut van dieetadviezen bij zwangerschapsbraken. Mogelijk is gember effectief, hoewel niet bekend is wat het werkzame bestanddeel hiervan is en in welke mate dit bestanddeel in verschillende gemberpreparaten aanwezig is.

  2. Start meclozine

    Er is geen overtuigend bewijs voor de toevoeging van pyridoxine (vitamine B6) aan meclozine.

    Ga naar de volgende stap bij onvoldoende effect van een antihistaminicum.

    Let op

    De let-op-informatie ontbreekt nog in de gegenereerde content-objecten.

    Toelichting

    Antihistaminica zijn in dierproeven bij zeer hoge doses teratogeen gebleken. Bij de mens zijn er echter tot nu toe geen aanwijzingen dat de oudere antihistaminica meer kans op aangeboren afwijkingen geven.

    Voor zwangerschapsbraken is alleen het combinatiepreparaat meclozine/pyridoxine geregistreerd. Er is geen overtuigend bewijs voor de toevoeging van pyridoxine (vitamine B6).

  3. Schakel over op metoclopramide

    Let op

    De let-op-informatie ontbreekt nog in de gegenereerde content-objecten.

    Toelichting

    Metoclopramide is niet geregistreerd voor zwangerschapsbraken. Uit ruime ervaring met metoclopramide tijdens de zwangerschap blijkt geen verhoogd risico op afwijkingen.

Voor het gebruik van aluminiumhydroxidemagnesiumcarbonaat en calciumcarbonaat/magnesiumcarbonaat als antacidum zijn voldoende alternatieven; de sterke koolzuurgasontwikkeling kan hinderlijk zijn.

Let op

Pas op voor de hippo!

Toelichting

Roken, alcohol, koolzuurhoudende drank en bepaalde voedingsmiddelen zijn geassocieerd met maagklachten. Onduidelijk is of eliminatie van deze factoren effect heeft op de klachten. Psychische factoren vormen geen direct oorzakelijke factor bij het ontstaan van maagklachten, maar spelen wel een rol bij de beleving van de klachten. Belangrijk is aan te sluiten bij persoonlijke voedselintoleranties en leefstijlfactoren van de individuele patiënt.

Background

$hippoKoptekst

Definitie

Zwangerschapsbraken is een vorm van misselijkheid en braken waarvoor geen andere oorzaak dan zwangerschap aannemelijk is. Bij klachten die aanhouden tot na de vierde maand van de zwangerschap, kan sprake zijn van een andere oorzaak, zoals een metabole, gastro-intestinale of neurologische aandoening.

Men spreekt van hyperemesis gravidarum wanneer het braken leidt tot uitdroging, ketonurie of gewichtsverlies.

Symptomen

Misselijkheid en braken treden vaak op tijdens de zwangerschap en variëren van lichte ochtendmisselijkheid tot hevige misselijkheid gedurende de hele dag. De klachten beginnen voor de negende zwangerschapsweek en zijn bij 90% van de vrouwen verdwenen na vier maanden zwangerschap.

Persisterende klachten van misselijkheid en braken kunnen leiden tot een verminderde inname van voedsel en vocht en uiteindelijk tot dehydratie, metabole ontregeling (zoals nierfunctiestoornis, hypokaliëmie, metabole alkalose), ondervoeding en uitputting.

Misselijkheid en braken kunnen een zeer negatieve invloed hebben op de kwaliteit van leven.

Behandeldoel

Het doel is vermindering van de klachten.

Uitgangspunten

Zwangerschapsbraken treedt vaak op, gaat meestal vanzelf weer over en is niet levensbedreigend, maar kan het lichamelijk en maatschappelijk functioneren van een zwangere wel aanzienlijk verstoren. Er is daarom behoefte aan niet-medicamenteuze en medicamenteuze middelen om de klachten te verminderen, maar deze zijn niet bewezen effectief. Adviezen over de behandeling zijn vooral gebaseerd op ervaring. Overweeg alleen bij ernstige klachten een medicamenteuze behandeling.