paclitaxel

In combinatie met cisplatine als eerstelijnsbehandeling bij uitgebreid ovariumcarcinoom of met een resttumor (> 1 cm) na initiële laparotomie. Als tweedelijnsbehandeling bij gemetastaseerd ovariumcarcinoom na het falen van standaard platinabevattende therapie. Als monotherapie bij gemetastaseerd mammacarcinoom na het falen van óf niet in aanmerking komen voor standaard antracyclinebevattende therapie. Initiële behandeling van lokaal gevorderd of gemetastaseerd mammacarcinoom, óf in combinatie met een antracycline wanneer antracyclinetherapie geschikt is, óf in combinatie met trastuzumab na vaststellen van overexpressie van HER2 op 3+ niveau en waarbij een antracycline niet geschikt is. Adjuvante behandeling van klierpositief mammacarcinoom aansluitend op behandeling met antracycline en cyclofosfamide (AC); de adjuvante behandeling wordt beschouwd als alternatief voor verlengde AC-therapie. In combinatie met cisplatine bij niet-kleincellig longcarcinoom, indien potentieel curatieve operatie en/of radiotherapie niet in aanmerking komt. Aan AIDS gerelateerd Kaposi-sarcoom (KS) in een gevorderd stadium indien een eerdere behandeling met een liposomaal antracycline heeft gefaald.

Abraxane: als monotherapie bij gemetastaseerd mammacarcinoom na het falen van de eerstelijnsbehandeling voor gemetastaseerde ziekte en waarbij een standaardbehandeling met antracyclinen niet in aanmerking komt. In combinatie met gemcitabine als eerstelijnsbehandeling van gemetastaseerd adenocarcinoom van de pancreas.

Paclitaxel vóór cisplatine toedienen, omdat bij toedienen van paclitaxel ná cisplatine, een meer uitgesproken beenmergdepressie optreedt en de klaring van paclitaxel met 20% afneemt. Bij gelijktijdige radiotherapie en/of behandeling met gemcitabine kan pneumonitis optreden. Paclitaxel 24 uur na doxorubicine toedienen, omdat de eliminatie van doxorubicine en zijn actieve metabolieten verlaagd kan zijn bij gelijktijdige toediening. Wegens mogelijke interactie is voorzichtigheid geboden bij gelijktijdige toediening van substraten of remmers van CYP3A4 en CYP2C8. Voorzichtig bij combinatie met de proteaseremmer ritonavir, omdat het de klaring van paclitaxel vermindert.

Overgevoeligheid voor taxanen. Ernstige leverfunctiestoornis. Ernstige, ongecontroleerde infecties. Aantal neutrofiele granulocyten voor aanvang van de behandeling < 1,5 × 10⁹/l, bij aan AIDS gerelateerd KS < 1,0 × 10⁹/l.

Paclitaxel Infusievloeistof of Paclitaxin: de hulpstoffen macrogolglycerolricinoleaat en gepolyoxyethyleerde ricinusolie kunnen een overgevoeligheidsreactie geven, daarom vóór toediening premedicatie van corticosteroïden, antihistaminica en H₂-antagonisten geven. Bij < 1% is ondanks adequate premedicatie een ernstige overgevoeligheidsreactie opgetreden, die staken van de infusie noodzakelijk maakte. Bij milde overgevoeligheidsreacties is onderbreking van de therapie niet noodzakelijk. In verband met het optreden van tachycardie, palpitaties en syncope wordt frequente controle van de vitale functies aangeraden, vooral gedurende het eerste uur van de infusie. Bij optreden van ernstige cardiale geleidingsstoornissen tijdens behandeling continue hartbewaking instellen gedurende de vervolgtherapie. Bij combinatie met doxorubicine of trastuzumab dient vóór behandeling een basis hartonderzoek te worden uitgevoerd (incl. ECG, echocardiogram en/of MUGA-scan), vervolgens de hartfunctie regelmatig (bv. elke drie maanden) controleren en bij optreden van asymptomatische disfunctie vaker (bv. elke 6–8 weken). Voorzichtig bij een continue afname van de linker ventrikel ejectiefractie zonder symptomen. Beenmergsuppressie is de dosisbeperkende toxiciteit; tijdens behandeling frequent het aantal bloedcellen bepalen. Het concentraat bevat gedehydreerde alcohol (ca. 400 mg/ml), waardoor centraal nerveuze en andere effecten kunnen optreden. Bij ernstige of persisterende diarree gedurende of kort na gebruik van paclitaxel de diagnose pseudomembraneuze colitis overwegen. Beschermende maatregelen voor handen en voeten tegen zonlicht aanbevelen om onycholyse te voorkomen. De effectiviteit en veiligheid bij kinderen zijn niet vastgesteld. Voor behandeling van vruchtbare mannen, zie Zwangerschap.

Abraxane: staak de behandeling direct en definitief bij het optreden van een overgevoeligheidsreactie. De behandeling uitstellen bij aantal neutrofiele granulocyten ≤ 1,5 × 10⁹/l of aantal trombocyten ≤ 100 × 10⁹/l. Controleer tijdens de behandeling op tekenen van pneumonitis; bij een diagnose van niet-infectieuze pneumonitis de behandeling permanent staken. Controle van de hartfunctie wordt aanbevolen, in het bijzonder bij een cardiale voorgeschiedenis of eerder gebruik van cardiotoxische geneesmiddelen, zoals antracyclinen. Bij optreden van cystoïd macula-oedeem de behandeling staken. Voor patiënten ouder dan 75 jaar is geen voordeel aangetoond van de combinatiebehandeling met Abraxane en gemcitabine ten opzichte van gemcitabine monotherapie, tevens is er een hogere incidentie van ernstige bijwerkingen. Er zijn onvoldoende gegevens bekend bij een licht tot matig gestoorde leverfunctie. Er zijn geen dosisaanbevelingen bekend bij een ernstig gestoorde leverfunctie of een gestoorde nierfunctie. De effectiviteit en veiligheid bij kinderen < 17 jaar zijn niet vastgesteld. Voor behandeling van vruchtbare mannen, zie Zwangerschap.

Taxaan. Verhindert depolymerisatie van de cellulaire microtubuli. Dit resulteert in de remming van de normale dynamische reorganisatie van het microtubuli-netwerk, dat essentieel is voor de celdeling. Daarnaast induceert paclitaxel de vorming van abnormale reeksen of bundels van microtubuli tijdens de gehele celcyclus en de vorming van meerdere centriolen tijdens de mitose. Abraxane is een albuminegebonden nanopartikelformulering van paclitaxel. De aanwezigheid van albumine verbetert het transport van paclitaxel over endotheliale cellen.

Kinetische gegevens