levofloxacine (systemisch)

Behandeling van:

• luchtweginfecties (acute bacteriële sinusitis, acute bacteriële exacerbatie van chronische bronchitis, pneumonie verkregen buiten het ziekenhuis (CAP));
• gecompliceerde urineweginfectie (incl. pyelonefritis), chronische bacteriële prostatitis, ongecompliceerde cystitis);
• infecties van huid en weke delen veroorzaakt door micro-organismen die gevoelig zijn voor levofloxacine.

Profylaxe en curatieve behandeling van:

• inhalatie-anthrax na blootstelling.

Aluminium- of magnesiumbevattende antacida, sucralfaat, ijzer- of zinkzouten verminderen de resorptie van oraal toegediend levofloxacine; bij gelijktijdige toediening een interval van ten minste twee uur toepassen. Denk hierbij ook aan multivitaminepreparaten.

Gelijktijdig gebruik van levofloxacine met theofylline, NSAID’s of andere middelen die de convulsiedrempel verlagen kan de kans op stimulatie van het centrale zenuwstelsel en convulsies vermeerderen.

Wees voorzichtig met de combinatie met geneesmiddelen die QT-verlenging geven (zoals klasse Ia- en III-anti-aritmica, antipsychotica, tricyclische antidepressiva, sommige antibiotica (o.a. macroliden), sommige antimycotica, niet-sederende antihistaminica) vanwege het risico van het optreden van ’torsade de pointes’.

De kans op een peesruptuur neemt toe bij gelijktijdig gebruik van corticosteroïden.

De bloedspiegel van ciclosporine kan belangrijk toenemen.

De kans op hypoglykemie neemt toe bij de combinatie met bloedglucoseverlagende middelen (insuline, orale middelen).

Gelijktijdig gebruik met vitamine K-antagonisten kan de INR-waarde verder doen toenemen.

Bij toediening van hogere doses rekening houden met wederzijdse nadelige beïnvloeding van de eliminatie en met een stijging van de serumspiegels bij combinatie met andere geneesmiddelen die in relevante mate worden uitgescheiden via de renale tubuli (bv. cimetidine, furosemide en methotrexaat).

• epilepsie of een verhoogde neiging tot het ontwikkelen van epileptische aanvallen;
• peesaandoeningen in de voorgeschiedenis, gerelateerd aan het gebruik van (fluor)chinolonen;
• overgevoeligheid voor (fluor)chinolonen;
• kinderen en jongeren in de groeifase (bij dieren in de groei zijn afwijkingen in het kraakbeen van de groeischijf waargenomen).

Voor meer contra-indicaties zie de rubrieken Zwangerschap en Lactatie.

Wees voorzichtig met de toepassing bij:

• een verminderde leverfunctie (vanwege de bijwerkingen op de lever);
• een psychiatrische aandoening (ook in de voorgeschiedenis);
• myasthenia gravis (ook in de voorgeschiedenis, vanwege de kans op respiratoire insufficiëntie);
• risicofactoren voor verlenging van het QT–interval (zoals bradycardie, aritmie, hypokaliëmie, hypocalciëmie, hypomagnesiëmie, ernstig hartfalen, comedicatie met geneesmiddelen die het QT-interval verlengen (zie rubriek Interacties), congenitale of verworven QT-verlenging);
• G6PD-deficiëntie (i.v.m. risico van hemolytische anemie).

Bij een opvallende bloeddrukdaling tijdens het infuus, de infusie onmiddellijk stopzetten om circulatoire collaps te voorkomen.

Tevens de behandeling staken bij het optreden van tekenen van neuropathie om onomkeerbare effecten te voorkómen), een epileptisch insult, neiging tot automutilatie of suïcide en bij symptomen van verminderde leverfunctie.

De behandeling onmiddellijk staken bij vermoeden van een tendinitis. vanwege de kans op een peesruptuur (meestal betreft dit de achillespees). Tendinitis en peesruptuur kunnen optreden binnen 48 uur na het begin van de behandeling tot verschillende maanden na staken ervan. Er is meer kans op tendinitis bij ouderen, bij doses van 1000 mg per dag en bij comedicatie met corticosteroïden.

Gedurende de behandeling en gedurende 48 uur erna blootstelling aan natuurlijk of kunstmatig zonlicht vermijden, vanwege de kans op fotosensibilisatie.

Bij ontstaan van visusafwijkingen onmiddellijk een oogarts consulteren.

Bij ernstige of aanhoudende diarree tijdens of na de behandeling de diagnose pseudomembraneuze colitis overwegen.

Levofloxacine kan fout-positieve resultaten veroorzaken bij laboratoriumbepalingen van opiaten in de urine en fout-negatieve resultaten geven bij de bacteriologische diagnose van tuberculose.

Gefluorideerde chinolonverbinding. Levofloxacine is de actieve stereo-isomeer (L-isomeer) van het racemisch mengsel ofloxacine. Chinolonen hebben een bactericide werking en beïnvloeden de DNA-synthese door remming van het bacteriële DNA-gyrase en topoïsomerase IV.

Doorgaans gevoelig zijn: Bacillus anthracis, Staphylococcus aureus (meticilline-gevoelig; ’MSSA’), Staphylococcus saprophyticus, Streptococci groep C en G, Streptococcus agalactiae, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes, Eikenella corrodens, Haemophilus influenzae, Haemophilus para-influenzae, Klebsiella oxytoca, Moraxella catarrhalis, Pasteurella multocida, Proteus vulgaris, Providencia rettgeri, Peptostreptococcus spp., Chlamydophila pneumoniae, Chlamydophila psittaci, Chlamydia trachomatis, Legionella pneumophila, Mycoplasma pneumoniae, Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum.

Een verworven resistentie kan een probleem zijn bij: Enterococcus faecalis, Staphylococcus aureus (meticilline-resistent; ’MRSA’), coagulase-negatieve Staphylococcus spp., Acinetobacter baumannii, Citrobacter freundii, Enterobacter aerogenes, Enterobacter cloacae, Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Morganella morganii, Proteus mirabilis, Providencia stuartii, Pseudomonas aeruginosa, Serratia marcescens en Bacteroides fragilis.

Inherent resistent is: Enterococcus faecium.

Kinetische gegevens