olmesartan/hydrochloorthiazide

• Essentiële hypertensie bij een volwassene, die onvoldoende heeft gereageerd op hydrochloorthiazide of olmesartan alléén.

Gelijktijdige behandeling met een ACE–remmer en een ARB vermeerdert de kans op hypotensie, syncope, hyperkaliëmie en achteruitgang van de nierfunctie; een dubbele blokkade alleen toepassen onder supervisie van een gespecialiseerde arts bij afzonderlijk gedefinieerde patiënten (zonder diabetische nefropathie) bij wie de nierfunctie, bloeddruk en het elektrolytengehalte regelmatig worden gecontroleerd. Bij diabetespatiënten of een verminderde nierfunctie (GFR < 60 ml/min/1,73 m² ) is het gebruik van olmesartan in combinatie met aliskiren gecontra–indiceerd. Bij andere patiënten wordt de combinatie ontraden; indien de combinatie toch toegepast dient te worden, is periodieke bepaling van de nierfunctie, bloeddruk en serumelektrolyten aanbevolen.

Het door diuretica veroorzaakte kaliumverlies wordt mogelijk door olmesartan ten dele tegengegaan; voorzichtigheid is geboden bij comedicatie van kaliumsecreterende middelen (corticosteroïden, laxantia of ACTH), vanwege de kans op hypokaliëmie. Kaliumsparende diuretica (zoals spironolacton), heparine en andere plasmakalium-verhogende geneesmiddelen (bv. trimethoprim, tacrolimus, ciclosporine) kunnen het effect op het serumkaliumgehalte versterken en leiden tot hyperkaliëmie, met name bij gestoorde nierfunctie. Bij combinatie met middelen die door een verstoring van het serumkalium kunnen worden beïnvloed (digoxine, anti-aritmica, enkele antipsychotica, tubocurarine) het serumkalium periodiek controleren.

Hypokaliëmie kan de gevoeligheid voor spierrelaxantia doen toenemen. Gelijktijdig gebruik van corticosteroïden kan leiden tot een verhoogd kaliumverlies.

De werking van insuline en orale bloedglucoseverlagende middelen kan door het diureticum worden geantagoneerd.

De renale lithiumklaring neemt af door toegenomen terugresorptie in de tubulus: de combinatie wordt niet aanbevolen; indien combinatie noodzakelijk is, de lithiumspiegel zorgvuldig controleren.

NSAID’s kunnen het diuretisch, natriuretisch en antihypertensief effect verminderen; tevens is er een risico van achteruitgang van de nierfunctie en hyperkaliëmie.

Colestyramine kan de resorptie doen afnemen, waardoor dit combinatiepreparaat niet gelijktijdig maar twee uur ervoor of vier uur erna dient te worden ingenomen. Bij combinatie met colesevelam vermindert de systemische blootstelling, piekplasmaconcentratie en de halfwaardetijd van olmesartan; olmesartan minimaal 4 uur voor colesevelam innemen.

Er is meer kans op hematologische reacties bij combinatie met geneesmiddelen die een negatieve invloed hebben op het bloedbeeld (bv. allopurinol, immunosuppressiva waaronder corticosteroïden, cytostatica).

• overgevoeligheid voor sulfonamiden;
• ernstige leverfunctiestoornissen, cholestase, galwegobstructie;
• ernstige nierfunctiestoornissen (creatinineklaring < 30 ml/min);
• refractaire hypokaliëmie, hyponatriëmie, hypercalciëmie en symptomatische hyperurikemie.

Zie voor meer contra-indicaties de rubrieken Zwangerschap en Interacties.

Bij optreden van ernstige chronische diarree met gewichtsafname (enkele maanden tot jaren na starten van de therapie) de mogelijkheid van een spruwachtige enteropathie overwegen; een intestinale biopsie toont bij deze patiënten vaak villeuze atrofie aan. Als een andere oorzaak voor de klachten is uitgesloten, de behandeling direct staken en niet meer opnieuw starten.

Bij een acute daling in de gezichtsscherpte of acute oogpijn (binnen enkele uren tot weken na start van de behandeling) de behandeling onmiddellijk stopzetten. Indien de oogdruk verhoogd is, deze proberen te verminderen, vanwege de kans op acuut gesloten-kamerhoekglaucoom na gebruik van hydrochloorthiazide.

Vooral bij volume- en/of zoutdepletie en bij hartfalen is er meer kans op een hypotensieve reactie. Bij ernstig hartfalen, onderliggende nierziekten of andere aandoeningen waarbij de vaattonus en nierfunctie in belangrijke mate van het renine-angiotensine-aldosteronsysteem afhankelijk zijn, gezien de farmacologische werking bedacht zijn op hypotensie en verminderde nierfunctie. Voorzichtig toepassen bij aorta- of mitralisstenose of bij obstructieve hypertrofische cardiomyopathie vanwege het potentiële risico van verminderde coronaire en cerebrale doorbloeding door de verlaagde bloeddruk.

Bij bilaterale stenose van de arteriae renales of bij unilaterale stenose bij slechts één functionerende nier neemt de kans op ernstige hypotensie en nierinsufficiëntie toe, gezien de hemodynamische effecten van olmesartan.

Bij gestoorde nierfunctie rekening houden met een acute achteruitgang van de nierfunctie en deze blijven controleren.

Hyperkaliëmie kan optreden met name bij nierfunctieverlies, hartfalen en diabetes mellitus; een adequate controle van serumkalium wordt aanbevolen.

Er is weinig ervaring bij een verminderde leverfunctie en geen ervaring bij patiënten die recent een niertransplantatie hebben ondergaan. Niet toepassen bij leverfunctiestoornissen, omdat verschuivingen in vloeistof- en elektrolytenevenwicht coma hepaticum kunnen veroorzaken.

Hypotensie die tijdens anesthesie optreedt, als gevolg van geblokkeerde angiotensine II-werking, kan worden gecorrigeerd door volumevergroting.

Het preparaat is niet onderzocht bij kinderen en adolescenten.

ACE-remmers en ARB’s zijn minder effectief tegen hypertensie bij negroïde dan bij niet-negroïde mensen.

Symptomen
Hypotensie, tachycardie; soms komt bradycardie voor. Elektrolytenstoornis, dehydratie. Misselijkheid, slaperigheid. Spierspasmen, hartritmestoornis.

Zie voor meer symptomen en behandeling vergiftigingen.info.

Combinatie van een angiotensinereceptorblokker (ARB) en een thiazide–diureticum. Werkingsduur: 24 uur.

Meer details:

• olmesartan#eigenschappen
• hydrochloorthiazide#eigenschappen