thalidomide

In combinatie met melfalan en prednison als eerste behandeloptie van onbehandeld multipel myeloom bij patiënten van ≥ 65 jaar of bij patiënten die niet in aanmerking komen voor chemotherapie in hoge doseringen.

De interacties met thalidomide beperken zich tot versterkingen van farmacodynamische eigenschappen (zie hieronder).

Thalidomide kan bradycardie veroorzaken; wees daarom voorzichtig met de combinatie met andere geneesmiddelen die bradycardie kunnen geven (zoals amiodaron, β-blokkers, clonidine, digoxine, diltiazem, ivabradine, propafenon, verapamil, mefloquine en cholinesteraseremmers) of ’torsade de pointes’ (bv. kinidine).

Combinatie met oestrogeenbevattende anticonceptiva of erytropoëtische middelen wordt niet aanbevolen vanwege meer kans op veneuze trombo-embolie.

Wees tevens zeer voorzichtig met de combinatie met geneesmiddelen waarvan bekend is dat zij perifere neuropathie veroorzaken.

Wees voorzichtig met de combinatie met geneesmiddelen waarvan bekend is dat zij een leverfunctiestoornis kunnen veroorzaken.

Het sedatieve effect van anxiolytica, hypnotica, antipsychotica, opiaten, sommige H₁-antihistaminica, barbituraten en alcohol kan worden versterkt.

Wees voorzichtig bij bekende risicofactoren voor trombo-embolie en myocardinfarct of CVA; deze patiënten nauwlettend volgen en probeer alle beïnvloedbare risicofactoren (zoals hypertensie, hyperlipidemie, roken, comedicatie) tot een minimum te beperken. De kans op een trombo-embolische aandoening is het grootst tijdens de eerste vijf maanden van de therapie. Bij aanwezigheid van risicofactoren ten minste gedurende de eerste vijf maanden trombose-profylaxe geven. Laat de patiënt zich direct melden wanneer tekenen en symptomen van een trombo-embolie ontstaan zoals kortademigheid, pijn op de borst, zwelling van een arm of been. Monitor tevens zorgvuldig op bradycardie, syncope en AV-blok.

Pulmonale hypertensie is gemeld, soms met een fatale afloop. Controleer vóór aanvang van de behandeling en regelmatig gedurende de gehele behandeling op symptomen van cardiopulmonale ziekte.

Reactivatie van virale infecties is gemeld, vooral van eerder doorgemaakte infectie met HBV of herpes zoster. Hierbij zijn gevallen gemeld van acuut leverfalen (soms met fatale afloop) en van gedissemineerde herpes zoster infecties. Test vóór aanvang van de behandeling op hepatitis B en herpes zoster. Consulteer bij een positieve test op HBV een arts met ervaring in de behandeling van een HBV-infectie. Controleer bij een positieve test op HBV of herpes zoster gedurende de gehele behandeling op een mogelijke re-activatie van het virus.

Andere controles: controleer tijdens de behandeling tevens op andere ernstige infecties. Controleer regelmatig op neutropenie en trombocytopenie.

Bij hoge tumorlast is er een kans op het tumorlysissyndroom met hypo-/hypertensie, ritmestoornissen, nierfalen met oligurie en verhogingen van ureum- en creatinineconcentratie, hyperkaliëmie, hyperurikemie, hyperfosfatemie, hypocalciëmie (met convulsies) en verhoging LDH.

Perifere neuropathie is een vaak voorkomende, potentieel ernstige bijwerking van deze therapie en kan resulteren in onomkeerbare schade. Het wordt aanbevolen vóór de start van de therapie klinische en neurologische onderzoeken te verrichten. Toediening bij bestaande neuropathie wordt niet aanbevolen. Controleer tijdens de therapie zorgvuldig op verschijnselen van perifere neuropathie (bv. paresthesie, dysesthesie, abnormale coördinatie, slapte, ongemak). In klinisch onderzoek was de gemiddelde tijd tot de eerste verschijnselen ca. 42 weken.

Symptomen als convulsies, hypertensie, hoofdpijn, lethargie, verwardheid en blindheid kunnen passen bij de bijwerking reversibele posterieure-leuko-encefalopathiesyndroom (PRES).

Leveraandoeningen (vnl. hepatocellulaire en cholestatische afwijkingen bij de levertestresultaten) zijn gemeld en traden binnen de eerste twee maanden van de behandeling op; deze zijn reversibel na staken van de behandeling. Controleer regelmatig de leverfunctie, vooral bij een bestaande leveraandoening of wanneer tevens een geneesmiddel wordt toegediend die een leverfunctiestoornis kan veroorzaken.

De kans op AML en MDS neemt toe met de therapieduur. Na twee jaar behandeling kwam dit voor bij ca. 2% en na drie jaar bij ca. 4% van de patiënten. Tijdens de behandeling hierop controleren.

Bij ontstaan van een allergische reactie de behandeling staken en pas hervatten na klinische beoordeling. Bij angio-oedeem en bij toxische huidreacties (bv. Stevens- Johnsonsyndroom) de behandeling direct definitief staken.

Thalidomide wordt aangetroffen in sperma; mannelijke patiënten dienen tijdens én ten minste tot 1 week na de behandeling een condoom te gebruiken indien zij geslachtsgemeenschap hebben met een zwangere vrouw of een vrouw die zwanger kan worden en geen adequate anticonceptie gebruikt.

Gebruik bij een verminderde nier- en/of leverfunctie is niet officieel onderzocht.

Neem voor informatie over een vergiftiging met thalidomide contact op met het Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum.

Heeft immunomodulatoire, anti-inflammatoire en potentieel anti-neoplastische werkingen. Mogelijk worden deze werkingen veroorzaakt door de onderdrukking van de excessieve productie van TNF-α en door de down-modulatie van geselecteerde moleculen voor de celoppervlakadhesie die betrokken zijn bij de migratie van leukocyten en anti-angiogene activiteit. Het heeft tevens een centraal werkend, hypnotisch sedatief effect.

Kinetische gegevens