elbasvir/grazoprevir

• Behandeling van chronische hepatitis C bij infectie met HCV genotypen 1 en 4 bij volwassenen, zonodig in combinatie met ribavirine.

Grazoprevir is een substraat voor de leveropnametransporter OATP1B; gelijktijdig gebruik met geneesmiddelen die OATP1B remmen (bv. ciclosporine, gemfibrozil, rifampicine) kan de plasmaconcentratie significant verhogen en is daarom gecontra-indiceerd.

Gelijktijdige toediening met gebooste HIV-proteaseremmers, en met het combinatiepreparaat emtricitabine/tenofovirdisoproxil/elvitegravir/cobicistat is gecontra-indiceerd vanwege een combinatie van mechanismen, waaronder CYP3A-remming en OATP1B-remming.

Elbasvir en grazoprevir zijn substraten van CYP3A en Pgp; gelijktijdig gebruik van inductoren van CYP3A (bv. barbituraten, bosentan, carbamazepine, oxcarbazepine, fenytoïne, efavirenz, etravirine, nevirapine, rifampicine, rifabutine, modafinil en sint-janskruid) of Pgp (bosentan, efavirenz, etravirine) is gecontra-indiceerd omdat dit de plasmaconcentratie van elbasvir en grazoprevir kan verlagen wat kan leiden tot een verminderd therapeutisch effect.

Gelijktijdige toediening met sterke CYP3A-remmers (claritromycine, itraconazol, ketoconazol, sommige (ongebooste) HIV-proteaseremmers, cobicistat) verhoogt de plasmaconcentraties van elbasvir en grazoprevir en wordt hierom niet aanbevolen. Gelijktijdige toediening met Pgp-remmers zal naar verwachting een minimaal effect hebben op de plasmaconcentraties van elbasvir en grazoprevir.

Gebruik dabigatran voorzichtig; de combinatietherapie kan mogelijk de blootstelling aan dabigatran verhogen.

Elbasvir en grazoprevir zijn (op intestinaal niveau) BRCP-remmers, gelijktijdig gebruik met geneesmiddelen die substraat voor BRCP zijn (zoals sulfasalazine, imatinib en sommige statinen) kan hun plasmaconcentratie verhogen; dosisaanpassing en klinische controle kunnen noodzakelijk zijn. Bij gelijktijdige toediening is de maximale dosis atorvastatine 20 mg per dag, rosuvastatine 10 mg per dag, fluvastatine 20 mg per dag, simvastatine 20 mg per dag. Bij pravastatine is geen dosisaanpassing nodig.

De plasmaconcentratie van tacrolimus kan toenemen; frequente monitoring van deze plasmaconcentratie, veranderingen in de nierfunctie en bijwerkingen van tacrolimus wordt aanbevolen bij aanvang van een gelijktijdige behandeling.

De werkzaamheid en veiligheid zijn vastgesteld in combinatie met ribavirine. Gelijktijdige toediening met andere antivirale middelen tegen HCV is niet onderzocht en wordt daarom niet aanbevolen.

Gebruik dabigatran voorzichtig; de combinatietherapie kan de blootstelling aan dabigatran verhogen. Controleer vanwege een mogelijk veranderende leverfunctie tijdens de behandeling ook nauwkeurig de INR bij combinatie met vitamine K-antagonisten.

Wees voorzichtig met het combineren van geneesmiddelen die zowel matig-sterke CYP3A-remmers als remmers van meerdere transporters zijn, zoals atazanavir, erytromycine, diltiazem en verapamil.

Zie voor overige interacties die optreden bij combinatietherapie met ribavirine ook de afzonderlijke preparaattekst van ribavirine#interacties.

• matige of ernstige leverfunctiestoornis (Child-Pughscore 7–15).

Zie ook het zonodig gelijktijdig gebruikte geneesmiddel: ribavirine#contra-indicatie.

Voor een beoordeling van afname van activiteit van elbasvir of grazoprevir bij bepaalde substituties bij de genotypen 1a, 1b en 4: zie de officiële productinformatie CBG/EMA (rubriek 5.1, subkop resistentie).

Reversibele, meestal asymptomatische, stijging van de ALAT-waarden (tot soms > 5× ULN) treden meestal op in of na week 8 van de behandeling (bereik 6-12 weken) en dalen doorgaans onder continuering van de behandeling (of na voltooiing er van). Controleer vóór de behandeling, in behandelingweek 8 en ook in week 12 bij een behandelduur van 16 weken en daarnaast op indicatie de leverfunctie. Laat de patiënt zich melden bij eerste tekenen van hepatitis zoals vermoeidheid, zwakte, gebrek aan eetlust, misselijkheid, braken, geelzucht en verkleuring van de ontlasting, en ook bij tekenen van leverdecompensatie of leverfalen. Overweeg staken van de behandeling bij stijging van de ALAT-waarde > 10× ULN. Staak de behandeling ook als verhoging van de ALAT-waarde gepaard gaat met verschijnselen of symptomen van hepatitis, verhoogde waarden van geconjugeerd bilirubine, alkalische fosfatase of de INR.

De werkzaamheid in geval van herbehandeling, of indien de patiënt eerder aan dezelfde klasse geneesmiddelen (NS3/4A of NS5A-remmers (behalve simeprevir, boceprevir)) is blootgesteld, is niet vastgesteld. De veiligheid en werkzaamheid zijn niet vastgesteld bij een co-infectie met hepatitis B, bij levertransplantatiepatiënten of bij kinderen (< 18 jaar)

Therapie
symptomatisch.

Voor meer informatie over een vergiftiging met elbasvir/grazoprevir neem contact op met het Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum.

Combinatie van twee antivirale middelen met verschillende werkingsmechanismen en niet-overlappende resistentieprofielen om het hepatitis C-virus (HCV) in meerdere fases van de virale levenscyclus te bestrijden. Elbasvir is een remmer van HCV NS5A en grazoprevir is een remmer van HCV NS3/4A-protease; beide zijn van essentieel belang voor de virale replicatie.

Kinetische gegevens