Flucloxacilline

Publish

Samenstelling

Floxapen (als Na-zout) Aurobindo Pharma bv

Toedieningsvorm
Poeder voor injectievloeistof
Sterkte
250 mg, 500 mg, 1000 mg

Het poeder voor injectievloeistof bevat natrium 2,17 mmol/g.

Floxapen (als Mg-zout) Aurobindo Pharma bv

Toedieningsvorm
Poeder voor orale suspensie
Sterkte
25 mg/ml
Verpakkingsvorm
flacon 100 ml

Conserveermiddel: benzoëzuur. Bevat tevens: sucrose (ca. 0,6 g/ml).

Flucloxacilline Capsules/Injecties (als Na-zout) Diverse fabrikanten

Toedieningsvorm
Capsule
Sterkte
250 mg, 500 mg
Toedieningsvorm
Poeder voor injectievloeistof
Sterkte
500 mg, 1000 mg, 2000 mg

Het poeder bevat natrium ca. 2,2 mmol/g.

Uitleg symbolen

XGVS Dit geneesmiddel is niet opgenomen in het geneesmiddelenvergoedingssysteem (GVS).
OTC Over the counter, dit geneesmiddel is een zelfzorgmiddel. Aan de vergoeding van bepaalde zelfzorgmedicatie zijn nadere voorwaarden verbonden. Deze zijn vermeld op bijlage 2 van de Regeling zorgverzekering.
2 Aan de vergoeding van dit geneesmiddel zijn bepaalde voorwaarden verbonden, die zijn vermeld op bijlage 2 van de Regeling zorgverzekering. Deze voorwaarden kunnen betrekking hebben op de indicaties, de duur van de behandeling en het voorschrijven volgens een richtlijn/protocol.
MNT Dit geneesmiddel is onderworpen aan aanvullende monitoring. Extra aandacht wordt gevraagd voor onverwachte bijwerkingen. Meldt u dit via het meldformulier van het Lareb.

flucloxacilline vergelijken met een ander geneesmiddel.

Advies

Bij acute faryngotonsillitis is bestrijding van de pijn met paracetamol, eerste keus. Antibiotica zijn zelden geïndiceerd. Bij ernstige faryngotonsillitis, bij immuundeficiëntie of op advies van de GGD kan gekozen worden voor een smalspectrum penicilline zoals feneticilline of fenoxymethylpenicilline. Bij een penicilline-overgevoeligheid is azitromycine gedurende drie dagen eerste keus. Bij een peritonsillair infiltraat of bij onvoldoende effect van een behandeling met smalspectrum penicillinen wordt gekozen voor amoxicilline/clavulaanzuur. Flucloxacilline is minder effectief dan feneticilline, omdat feneticilline ook effect heeft op een deel van de anaerobe mond-keelflora. Verder zijn Groep A-streptokokken (GAS) veel gevoeliger voor feneticilline dan voor flucloxacilline.

Een acute rinosinusitis geneest vrijwel altijd vanzelf. Pijnstillers (paracetamol), stomen en de nasale toediening van een zoutoplossing of een decongestivum kunnen verlichting geven van de klachten. Antibiotica zijn doorgaans niet nodig. Geef wel antibiotica bij vermoeden van een bacteriële ontsteking én ernstig ziek zijn. Overweeg antibiotica bij een verminderde weerstand en bij koorts die langer dan vijf dagen aanhoudt óf opnieuw optreedt. Voor de keuze van antibiotica wanneer deze aangewezen zijn, zie acute rinosinusitis.

Pneumonie: flucloxacilline komt pas voor behandeling van een pneumonie (CAP) in aanmerking op basis van onderzoek naar de aard en de gevoeligheid van de verwekker; dit onderzoek is noodzakelijk bij onvoldoende effect van de middelen die geadviseerd worden voor de initiële empirische behandeling (zie link). Bij een nosocomiale pneumonie wordt de keuze voor een specifiek antibioticum bepaald door de lokale situatie met betrekking tot de aard en de resistentie van de ziekenhuisflora.

Bacteriële huidinfecties: probeer met hygiënische maatregelen uitbreiding van bacteriële huidinfecties of besmetting van anderen tegen te gaan. Behandel oppervlakkige bacteriële huidinfecties met een lokaal antimicrobieel middel. Bij hardnekkige klachten van een folliculitis komt flucloxacilline in aanmerking. Bij impetigo en impetiginisatie heeft lokaal fusidinezuur de voorkeur en is flucloxacilline een alternatief. Bij diepe huidinfecties (zoals cellulitis, erysipelas en ecthyma-ulcus) zijn meestal orale antibiotica geïndiceerd of is chirurgisch ingrijpen noodzakelijk. Bij orale antimicrobiële behandeling heeft een smalspectrumpenicilline (zoals flucloxacilline) de voorkeur. Macroliden zijn een alternatief wanneer bijvoorbeeld penicillinen niet worden verdragen. Bij een furunkel met een risico op een gecompliceerd beloop, verhoogd risico op endocarditis, bij aanwezigheid van een kunstgewricht of bij een verminderde weerstand of onvoldoende genezing, komt flucloxacilline in aanmerking. Bij bijtwonden heeft een breedspectrumpenicilline de voorkeur.

Na een tekenbeet kan worden afgewacht of preventief worden behandeld met een eenmalige dosering doxycycline of azitromycine. Erythema migrans behandelen met doxycycline. Amoxicilline of azitromycine zijn een alternatief indien doxycycline gecontra-indiceerd is.

Indicaties

Infecties, veroorzaakt door stafylokokken (vooral de penicillinaseproducerende stammen) die gevoelig zijn voor flucloxacilline, zoals bij:

  • hogere luchtweginfecties (bv. faryngitis, tonsillitis, sinusitis);
  • lagere luchtweginfecties (bv. pneumonie, bronchopneumonie, pulmonaal abces);
  • infecties van de huid en weke delen (bv. cellulitis, ecthyma ulcus, erysipelas, folliculitis, furunkel, impetigo, impetiginisatie van andere dermatosen, abcessen en wondinfectie).

Daarnaast:

  • Als endocarditisprofylaxe bij ingrepen in geïnfecteerd weefsel.

Dosering

Klap alles open Klap alles dicht

Luchtweginfecties en infecties van huid en/of weke delen:

Volwassenen en kinderen ≥ 12 jaar:

Oraal: volgens de NHG-standaard Bacteriële huidinfecties: oppervlakkige huidinfecties: folluculitis (alleen bij hardnekkige klachten), impetigo vulgaris, impetigo bullosa óf bij impetiginisatie: 500 mg iedere 8 uur gedurende 7 dagen (kinderen: 40–50 mg/kg lichaamsgewicht/dag).

Volgens het Kinderformularium van het NKFK (en conform de fabrikant): bij kinderen van 12 tot 18 jaar: 500 mg iedere 8 uur. Bij ernstige infecties kan deze orale dosering verdubbeld worden.

Oraal: volgens de NHG-standaard Bacteriële huidinfecties: diepe huidinfecties: bij cellulitis, erysipelas, ecthyma-ulcus: 500 mg iedere 6 uur gedurende 10 dagen. Bij een furunkel bij risico op een gecompliceerd beloop (boven de lijn van mondhoek tot oor, een verhoogd risico op endocarditis, bij aanwezigheid van een kunstgewricht of een verminderde weerstand) óf bij een niet genezende furunkel: 500 mg iedere 6 uur gedurende 7 dagen.

Parenteraal (bij chronische, recidiverende en bij ernstige infecties óf bij slechte resorptie): matig-ernstige infecties: 250 mg i.m. of i.v. iedere 6 uur; ernstige infecties: 250–1000 mg iedere 4–6 uur via i.v. infuus over 20–30 min, eventueel (max.) 2000 mg iedere 6 uur over 20–30 min.

Intrapleuraal: Volwassenen: 500 mg 1×/per dag opgelost in 5–10 ml fysiologische zoutoplossing.

Intra-articulair: Volwassenen: 500 mg 1×/per dag opgelost in 2–4 ml water voor injectie.

Kinderen < 12 jaar:

Oraal: volgens de fabrikant: 25–50 mg/kg lichaamsgewicht per dag verdeeld in 3–4 doses, maar gebruikelijk is bij kinderen van 2–12 jaar 250 mg iedere 8 uur en bij kinderen tot 2 jaar 125 mg iedere 8 uur. Bij ernstige infecties kan de dosis worden verdubbeld.

Oraal: volgens de NHG-standaard bacteriële huidinfecties: oppervlakkige huidinfecties: bij impetigo vulgaris, impetigo bullosa óf bij impetiginisatie: bij kinderen: 40–50 mg/kg lichaamsgewicht/dag), gedurende 7 dagen. Volgens het Kinderformularium van het NKFK: bij kinderen tot 12 jaar in algemenere zin bij niet-ernstige infecties: 25–50 mg/kg/dag in 3–4 doses; max. 1500 mg/dag. Bij ernstige infecties kan deze orale dosering verdubbeld worden.

Parenteraal: gewoonlijk geeft men kinderen van 2–12 jaar de helft van de dagdosis voor volwassenen en kinderen tot 2 jaar een kwart van de dagdosis voor volwassenen. Matig-ernstige infecties: 25–50 mg/kg lichaamsgewicht/dag, verdeeld over 3–4 doses (i.m. of i.v.); ernstige infecties: tot 100 mg/kg lichaamsgewicht/dag verdeeld over 4 doses (i.v.-injectie of infuus), max. 33 mg/kg lichaamsgewicht per i.v.-injectie of infuus.

Als endocarditisprofylaxe:

Volwassenen:

Volgens de SWAB-richtlijn Endocarditis profylaxe, bij ingrepen in geïnfecteerd weefsel (bv. incisie van een huidabces, ontlasten van een furunkel): oraal, i.m. of i.v.: 2 g, 30–60 min. vóór de ingreep.

Kinderen:

Volgens de SWAB-richtlijn Endocarditisprofylaxe, bij ingrepen in geïnfecteerd weefsel (bv. incisie van een huidabces, ontlasten van een furunkel): oraal, i.m. of i.v.: 50 mg/kg lichaamsgewicht, max. 2 g, 30–60 min. vóór de ingreep.

Nierfunctiestoornissen: bij een creatinineklaring < 10 ml/min: dosisverlaging óf verlenging van het toedieningsinterval overwegen. Aanpassing van de dosering tijdens óf na dialyse is niet noodzakelijk, omdat flucloxacilline niet of nauwelijks wordt verwijderd door dialyse.

Bij ernstige en levensbedreigende infecties heeft de intraveneuze toediening de voorkeur; bij minder ernstige infecties kán ook intramusculair toegediend worden. De i.v.- en i.m.-injecties langzaam toedienen, de infusievloeistof in 20–30 min. Aminoglycosiden kunnen niet in dezelfde infusievloeistof worden toegediend vanwege neerslagvorming.

De injectievloeistof is niet geschikt voor subconjunctivale of lokale toediening in het oog, of als een intrathecale injectie.

De capsules en orale suspensie innemen op een lege maag, bv. 1 uur vóór of 2 uur ná de maaltijd. De suspensie schudden voor gebruik. De capsules in hun geheel innemen met een glas water.

Bijwerkingen

Soms (> 0,1%): gastro-intestinale bijwerkingen zoals misselijkheid, braken en diarree (in het algemeen van niet-ernstige en voorbijgaande aard). Huiduitslag, purpura en urticaria.

Zeer zelden (< 0,01%): angio-oedeem, vooral bij parenterale toediening: anafylactische shock. Erythema multiforme, Stevens–Johnsonsyndroom, toxische epidermale necrolyse. Pseudomembraneuze colitis. Interstitiële nefritis. Bij hoge i.v.-dosering bij nierinsufficiëntie: neurologische afwijkingen zoals convulsies. Hepatitis, cholestatische icterus (dodelijke afloop is gemeld). Koorts en gewrichtspijn/ spierpijn (soms > 48 uur na de start van de behandeling). Hemolytische anemie, neutropenie (incl. agranulocytose), eosinofilie, trombocytopenie.

Interacties

Bij combinatie met paracetamol is metabole acidose gemeld, zie daarover twee signaleringen van Lareb, vul in de zoekregel flucloxacilline in.

De werking van penicillinen wordt geantagoneerd door bacteriostatische antibiotica (zoals tetracyclinen). Het klinische belang daarvan is alleen aannemelijk gemaakt bij levensbedreigende infecties zoals meningitis, endocarditis, sepsis en bij ernstige neutropenie.

De eliminatie van flucloxacilline kan door remming van de tubulaire secretie worden vertraagd door fenylbutazon en in mindere mate door acetylsalicylzuur en indometacine.

Zwangerschap

Flucloxacilline passeert de placenta. De serumconcentratie bij de foetus bedraagt ½–¼ van die van de moeder.
Teratogenese: Bij de mens, onvoldoende gegevens. Bij dieren geen aanwijzingen voor schadelijkheid.
Advies: Alleen op strikte indicatie gebruiken. In het algemeen worden penicillinen als veilig beschouwd.

Lactatie

Overgang in moedermelk: Ja, in geringe mate.
Advies: Kan (voor zover bekend zonder gevaar) volgens voorschrift worden gebruikt.

Contra-indicaties

  • overgevoeligheid voor andere β-lactam-antimicrobiële middelen zoals penicillinen, cefalosporinen en carbapenems;
  • door flucloxacilline geïnduceerde geelzucht of leverfunctiestoornis in de voorgeschiedenis.

Waarschuwingen

Ernstige en incidenteel dodelijke gevallen van penicilline–overgevoeligheid komen vaker voor bij een in de voorgeschiedenis beschreven of anamnestisch voorkomende penicilline–overgevoeligheid; dit vóór toediening nagaan. Er kan kruisovergevoeligheid voor en kruisresistentie met andere β-lactamantibiotica (zoals cefalosporinen) optreden.

Bij patiënten met mononucleosis infectiosa of lymfatische leukemie bedacht zijn op het frequent voorkomen van exanthemen.

Bij langdurige behandeling de nierfunctie controleren. Bij een verminderde nierfunctie rekening houden met het magnesiumgehalte van de suspensie.

Hepatitis en cholestatische icterus kunnen tot 2 maanden na staken van de behandeling nog optreden en het beloop kan in sommige gevallen een aantal maanden duren. Wees voorzichtig bij patiënten met leverfunctiestoornissen, met een ernstige onderliggende ziekte en met een leeftijd > 50 jaar, omdat bij hen de bijwerkingen op de lever ernstig kunnen zijn en fataal kunnen verlopen. Bij het optreden van leverfunctiestoornissen de behandeling direct staken. Er zijn aanwijzingen dat er meer kans op leverschade is, bij patiënten met het HLA-8*5701-allel; echter, omdat slechts enkele patiënten hiervan ook echt leverschade ontwikkelen, is routineonderzoek naar dit allel niet aanbevolen. Bij langdurige behandeling de leverfunctie regelmatig controleren.

Wees voorzichtig bij porfyrie in de voorgeschiedenis.

Bij kinderen jonger dan 6 maanden kan door een vertraagde renale klaring de serumconcentratie relatief hoger zijn. Speciale aandacht is vereist bij pasgeborenen in verband met het risico van hyperbilirubinemie; na parenterale hoge dosering kan flucloxacilline bij een geelgekleurde baby, kernicterus induceren door verdringing van bilirubine van de eiwitbindingsplaatsen.

Overdosering

Symptomen
gastro-intestinale symptomen, verstoring water- en elektrolytenbalans.

Therapie
is symptomatisch. Overweeg toediening van geactiveerde kool en eventueel een osmotisch laxans (bv. natriumsulfaat).

Neem voor meer informatie over een vergiftiging met flucloxacilline contact op met het Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum.

Eigenschappen

Bactericide β–lactamantibioticum. Remt de crosslinking van peptidoglycanen in de celwand, wat uiteindelijk leidt tot lysis en celdood. Het werkingsspectrum is smal.

Doorgaans gevoelig zijn: Staphylococcus aureus (meticilline gevoelig, MSSA), Staphylococcus epidermidis, β–hemolytische streptokokken Groep A en B, Streptococcus agalactiae, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus pyogenes.

Resistentie kan een probleem zijn bij: Haemophilus influenzae.

Ongevoelig zijn: meticilline resistente stafylokokken (MRSA en MRSE), Pseudomonas aeruginosa, Serratia maltophilia, Enterobacter cloacae, Enterococcus faecalis, Enterococcus faecium, Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae en Proteus mirabilis.

Combinatie met een aminoglycoside kan synergistisch werken.

Kinetische gegevens

Resorptieoraal ca. 55% (nuchter).
T maxi.m. ca. ½ uur, oraal 1 uur.
V dca. 0,24 l/kg. Bij neonaten: ca. 0,45 l/kg.
Eiwitbindingca. 95%.
Metaboliseringca. 10% tot een actieve metaboliet (5–hydroxymethylflucloxacilline), ca. 5% tot een inactieve metaboliet.
Eliminatievnl. met de urine (o.a. tubulaire secretie), ca. 55% onveranderd. Flucloxacilline wordt niet door hemodialyse verwijderd.
T 1/2ca. 80 minuten, bij een nierfunctiestoornis langer en bij afwezige nierfunctie 3 uur. Er is enige extrarenale klaring. Bij neonaten: ca. 2,6 uur.