insuline degludec/liraglutide

Diabetes mellitus type 2 bij volwassenen, om de glykemische controle te verbeteren: in combinatie met orale bloedglucoseverlagende geneesmiddelen als deze middelen alleen of in combinatie met GLP-1-agonisten of basale insuline niet afdoende glykemische controle geven.

De insulinebehoefte kan veranderen door andere stoffen:

Verlaging van de insulinebehoefte door: androgene en anabole steroïden, orale bloedglucoseverlagende middelen, disopyramide, ACE-remmers, angiotensine–II receptor antagonisten, fibraten, fluoxetine, MAO-remmers, pentoxifylline, niet-selectieve β-blokkers, sulfonamiden en hoge doses (> 2 g) salicylaten.

Verhoging van de insulinebehoefte door: orale anticonceptiva, glucocorticoïden, HIV-proteaseremmers, danazol, thiazide- en lisdiuretica, sympathicomimetica, fenothiazine–derivaten, schildklierhormonen, groeihormonen en atypische antipsychotica (bv. olanzapine en clozapine).

Somatostatine analogen (octreotide, lanreotide) kunnen de insulinebehoefte zowel verlagen als verhogen.

Niet-selectieve β-blokkers kunnen de adrenerge symptomen van hypoglykemie maskeren en het herstel van de glucosespiegel na hypoglykemie vertragen. Tevens kan tijdens de hypoglykemie ernstige hypertensie optreden.

Alcohol kan het hypoglykemische effect van insuline versterken of verminderen.

Wees voorzichtig bij combinatie met pioglitazon vanwege de toegenomen kans op hartfalen.

Bij instellen van de therapie met insuline degludec/liraglutide bij patiënten die vitamine K-antagonisten gebruiken, de INR vaker controleren.

Insuline degludec/liraglutide niet toepassen bij diabetes mellitus type 1 of diabetische ketoacidose.

Insulinen met een langdurige werking vergroten het risico van niet-herkende nachtelijke hypoglykemie en vertragen het herstel van hypoglykemie.

Verandering van insulinebehoefte treedt op bij verandering van het maaltijdschema, (onverwachte) zware fysieke inspanning, het ontstaan van stress–situaties zoals ziekten (bv. griep) en emotionele gebeurtenissen, en verder bij bijkomende aandoeningen die de werking van nieren, lever, bijnier, hypofyse of de schildklier beïnvloeden.

Bij een sterke verbetering van de bloedglucose-instelling (bv. door een intensievere insulinetherapie) kunnen de vroege waarschuwingssignalen van hypoglykemie anders worden waargenomen. Bij langdurig bestaande diabetes kunnen de gebruikelijke waarschuwingssymptomen verdwijnen.

Een abrupte verbetering van de bloedglucose-instelling (door intensievere insulinetherapie) kan gepaard gaan met tijdelijke verergering van diabetische retinopathie.

Bij inadequate dosering of onderbreken van de behandeling kan hyperglykemie optreden, met als symptomen dorst, frequente mictie, misselijkheid, braken, sufheid, een rode en droge huid, droge mond en anorexie. Onbehandelde hyperglykemie kan tot hyperosmolair coma of diabetische ketoacidose leiden. In geval van ernstige hyperglykemie wordt toediening van snelwerkende insuline aanbevolen.

Door gastro-intestinale bijwerkingen van liraglutide kan dehydratie optreden met verschijnselen als acuut nierfalen en nierinsufficiëntie. Bij het optreden van gastro-intestinale bijwerkingen, met name in het begin van de behandeling, voorzorgsmaatregelen nemen om een vochttekort te voorkomen.

In klinische studies met liraglutide zijn effecten op de schildklier (tumor, verhoogde calcitoninespiegel, struma) gemeld; wees daarom voorzichtig bij een anamnese van schildklieraandoeningen.

Gebruik van GLP-1-agonisten (zoals liraglutide) hangt samen met een toegenomen kans op pancreatitis. Wijs patiënten erop dat aanhoudende, ernstige buikpijn kan wijzen op acute pancreatitis. Bij vermoeden van pancreatitis de behandeling staken. Indien de diagnose pancreatitis wordt gesteld de behandeling niet opnieuw beginnen.

De overschakeling naar insuline degludec/liraglutide van doses < 20 en > 50 eenheden basale insuline is niet onderzocht. Combinatie met DPP-4-remmers, gliniden of prandiale insuline is niet onderzocht.

Toepassing bij ernstige leverinsufficiëntie, ernstige nierinsufficiëntie (creatinineklaring < 30 ml/min), inflammatoire darmziekten, diabetische gastroparese en ernstig hartfalen (NYHA-klasse III–IV) wordt niet aanbevolen, wegens gebrek aan ervaring hierbij. Bij lichte of matige nier- of leverinsufficiëntie, de bloedglucosespiegel vaker controleren. Wees voorzichtig bij hartfalen NYHA-klasse I–II, omdat weinig gegevens beschikbaar zijn.

Er is weinig ervaring bij patiënten ≥ 75 jaar. De werkzaamheid en veiligheid bij kinderen tot 18 jaar zijn niet vastgesteld.

Symptomen
hypoglykemie, zich uitend in honger, zwakte, trillen, transpireren, snelle en sterke hartslag, hoofdpijn, duizeligheid en/of cognitieve symptomen zoals concentratieverlies en verwardheid (symptomen veroorzaakt door adrenaline en cortisol). De hypoglykemie kan optreden door relatieve overdosering tijdens o.a. inspanning of door onvoldoende voedseltoevoer of door absolute overdosering.

Neem voor meer informatie over een vergiftiging met insuline degludec/liraglutide contact op met het Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum.

Combinatie van een ultra-langwerkend insuline–analogon en een glucagonachtige peptide (GLP-1)-receptoragonist.

Informatie over farmacokinetische eigenschappen:

• insuline degludec#eigenschappen
• liraglutide#eigenschappen

Kinetische gegevens