pegaspargase

In combinatietherapie bij acute lymfatische leukemie (ALL) bij kinderen vanaf de geboorte en volwassenen.

Pegaspargase kan door remming van de eiwitsynthese en celdeling de werkzaamheid van andere geneesmiddelen beïnvloeden zoals methotrexaat en cytarabine. Eerdere toediening van deze middelen kan de werking van pegaspargase versterken; bij toediening van deze middelen ná pegaspargase, vermindert de werkzaamheid van pegaspargase.

Toediening van vincristine vlak vóór of tegelijkertijd met pegaspargase vergroot de toxiciteit van pegaspargase én de kans op een anafylactische reactie.

Vorming van antistoffen tegen pegaspargase kan de klinische werking doen afnemen (neutraliserende antilichamen) of de kans op overgevoeligheidsreacties vergroten.

Pegaspargase geeft aanleiding tot fluctuerende hoeveelheden stollingsfactoren met een vergroting van de bloedings- en/of stollingsneiging. Wees daarom voorzichtig met de combinatie met geneesmiddelen die een invloed uitoefenen op de stolling zoals vitamine K-antagonisten, heparine, dipyridamol, acetylsalicylzuur en NSAID’s. Bij de combinatie met glucocorticoïden (bv. prednison) kunnen veranderingen in coagulatieparameters duidelijker aanwezig zijn (bv. afname fibrinogeen, antitrombine III-deficiëntie).

Gelijktijdige vaccinatie met levende vaccins vergroot de kans op infecties. Daarom dergelijke vaccins op zijn vroegst 3 maanden ná het einde van de volledige leukemiebehandeling toedienen.

Wees voorzichtig met de combinatie met andere hepatotoxische geneesmiddelen.

Het is niet bekend of pegaspargase invloed heeft op de werking van orale anticonceptiva. Daarom kiezen voor een andere anticonceptieve methode óf een barrièremiddel toevoegen.

Tijdens de behandeling met pegaspargase treedt veelal een significante afname van serumalbumine op. Wees uit voorzorg voorzichtig met de combinatie met geneesmiddelen die een hele sterke eiwitbinding en tevens een smalle therapeutische breedte hebben.

• ernstige leverfunctiestoornis (bilirubine: 3× ULN + transaminasen: 10× ULN);
• voorgeschiedenis van pancreatitis;
• voorgeschiedenis van trombose of van bloedingen bij eerdere behandeling met L-asparaginase.

De werkzaamheid en veiligheid bij Philadelphia-chromosoompositieve patiënten zijn niet vastgesteld. Houdt bij een eventuele behandeling van deze patiënten rekening met een grotere kans op hepatotoxiciteit bij de combinatie met imatinib.

Pegaspargase geeft aanleiding tot fluctuerende hoeveelheden stollingsfactoren met een vergroting van de bloedings- en/of stollingsneiging. De stollingsparameters vóór aanvang van de behandeling en vervolgens periodiek tijdens en na de behandeling controleren, vooral wanneer andere geneesmiddelen worden gebruikt met een invloed op het stollingssyteem. Fibrinogeen kan worden gezien als parameter van het pro- en antistollingssysteem; bij een duidelijke afname van de hoeveelheid fibrinogeen of bij antitrombine III-deficiëntie een gerichte substitutie overwegen (bv. vers ingevroren plasma). Bij optreden van ernstige trombotische complicaties de behandeling staken.

Vóór en tijdens de behandeling regelmatig het bloedbeeld controleren en zonodig de therapie aanpassen.

Vóór en tijdens de behandeling ook regelmatig de leverfunctie controleren. Wees voorzichtig bij een bestaande leverfunctiestoornis en bij combinatie met andere hepatotoxische geneesmiddelen.

Tijdens de therapie kan pancreatitis ontstaan, in een enkel geval ook van hemorragische of necrotiserende aard en kan deze fataal verlopen. Controleer regelmatig de serumamylasespiegel, de glucosespiegel en of er glucose in de urine aanwezig is. Laat de patiënt zich onmiddellijk melden bij eerste tekenen van pancreatitis zoals vooral een aanhoudende buikpijn die ernstig kan zijn en naar de rug kan uitstralen, en mogelijk is daarbij ook sprake van misselijkheid, braken, diarree en koorts. Bij vermoeden van pancreatitis de behandeling onderbreken. Bij bevestiging van de diagnose pegaspargase niet meer starten en tot 4 maanden na staken van de behandeling passende onderzoeken (zoals echografie i.v.m. de vorming van pseudo-cysten) uitvoeren.

In verband met het mogelijk optreden van het tumorlysissyndroom bij een hoge tumorlast vooral in het begin van de behandeling de urinezuurconcentratie in het serum bepalen.

Wees alert op symptomen van hyperammoniëmie zoals misselijkheid, braken, lethargie en geïrriteerdheid. Controleer regelmatig de ammoniakconcentratie in het bloed.

Er zijn weinig gegevens over het gebruik bij ouderen (> 65 j.).

Symptomen
bij enkele gevallen van overdosering zijn huiduitslag, hyperbilirubinemie en verhoogde concentratie van leverenzymen gevonden.

Therapie
is symptomatisch.

Voor meer informatie over een vergiftiging met pegaspargase neem contact op met het Nationaal Vergiftigingen Informatie Centrum.

Covalent conjugaat van L-asparaginase, afkomstig van Escherichia coli. L-asparaginase is een enzym met oncolytische werking en katalyseert de splitsing van L-asparagine, een voor bepaalde tumorcellen essentieel aminozuur, in L-asparaginezuur en ammoniak. Depletie van L-asparagine in bloedserum leidt tot remming van de eiwitsynthese, DNA- en RNA-synthese, met name in leukemische blasten die niet in staat zijn tot het synthetiseren van L-asparagine en zo apoptose ondergaan. De PEGylatie verandert niet de enzymatische eigenschappen van L-asparaginase, maar heeft wel invloed op de farmacokinetische en immunogene eigenschappen van het enzym. Eén eenheid L-asparaginase is de enzymactiviteit die onder gestandaardiseerde omstandigheden per minuut 1 micromol ammoniak uit L-asparagine afsplitst.

Kinetische gegevens